Amerikalı şarkıcı Carlos Vara, eşcinselliğini gizlemeyen, kuir ruhunu şarkılarına yansıtan, gelecek vaat eden yeni nesil bir star. 4. teklisinin çıkışı ile beraber, GZone’un özel konuğu oldu ve sorularımızı cevapladı. İşte Mert Bell ve Murat Renay’ın bu röportajı:
-Nerede doğup büyüdün? Bize ailenden ve müzikten önceki hayatından bahseden misin?
Lexington, Güney Carolina’da büyüdüm. El Salvadorlu bir baba ve Yunanlı bir annenin çocuğuyum. Babamın bir gece kulübü vardı ancak daha sonrasında kendisi din konusunda radikal bir değişim geçirerek Papaz oldu. Çocukluğumda Tourette sendromundan mustarip biri olarak çok kolay bir gençlik geçirmediğimi söyleyebilirim.
-Kuir bir çocuk olarak büyümek nasıl bir deneyimdi? “Açılma” hikayeni bizimle paylaşır mısın?
Babamın Papaz ve annemin Yunan Ortadoksu olmasından dolayı hayli muhafazakar bir ailede büyüdüm. Hristiyanlığa önem veren bir aileydi. Etrafımda hiçbir eşcinsel topluluk yoktu. Kendimi ayrık otu gibi hissederdim. Dine göre yanlış bir şey yapmaktan çok korkardım. Farklı olduğumu biliyordum anca eşcinselliği tam olarak algılamadığım için “açılma” gibi bir durumum olmadı. Kendimi yavaş yavaş keşfettim. Büyürken kimseyle çıkmadım, kimseyle öpüşmedim. 18 yaşımdan sonra Nashville’e taşındım ve orada cinsel yönelimimi keşfetmeye başladım. O kadar çok saklanmışım ki kendim olmanın nasıl bir şey olduğunu unutmuştum. Benim de bu kadar saklanmaya dayanamadığım bir an geldi ve 19 yaşımda aileme bir mektup yazarak açıldım. Çok korkuyordum ama bu şarttı. Sırlar sizi yer bitirir, kendiniz olmanız şart.
-Şu an yaptığın müziği bulman nasıl oldu, sana neler ilham verdi?
Çocukluğumdan beri okumaya ve şiirlerle şarkı sözleri yazmaya merakım vardı. Babamın klisesinde de müzik aletleri vardı. Orada mutlaka şarkı söyleyen birileri de olurdu. Klise öncesinde de babamın gece kulübünde müzikle hep iç içe büyüdüm. Birbiriyle tezat gibi görünse de klise müziği, soul müzik, rock ve pop müzik dinleyerek büyüdüm. Doğal olarak, benim müzik tarzım da tüm bu çeşitliliğin bir karışımı oldu. Çok mutlu ya da çok üzgün şarkılar yazabiliyorum, pek ortada buluşamıyorum. Benim kişiliğimi yansıtıyor. Pop müziğin çok değerli olduğuna inanıyorum, tüm bu türleri de müziğimde bir araya getirebiliyorum.
-Kuir ikonların ve stil ikonların kimler? Kimlerden ilham alırsın?
O kadar çok var ki, hangi birini saysam… Freddie Mercury ve Queen ile yaptıkları çok önemli. O zamanlarda bile yüksek sesle varlığını haykırmış bir isim. Onu takıntılı şekilde seviyorum.
George Michael da benim için çok önemli. Ben 22 yaşındayım. Gençliğimde Lady Gaga’nın en etkileyici olduğu dönemlere denk geldim. Onun en büyük ikonlarımdan biri olması kaçınılmaz.
Andy Warhol da çok önemlidir benim için. Etrafında yarattığı kitlesi ve bıraktığı etki de çok büyüktür.
Kendisini özgürce ifade eden tüm sanatçılar benim için ilham kaynağıdır.
-Kuir bir sanatçı olarak bu konuyu gündeme getirmek neden bu kadar önemli sence? Bu bir görev midir?
Bir görev olduğunu düşünmüyorum. Bu benim kim olduğumla, kişiliğimle alakalı ve ben de bir sanatçı olduğum için bunu ifade ediyorum, sanatıma da bunu yansıtıyorum. Bu kaçınılmaz bir durum zaten. Öte yandan, muhafazakar bir ailede büyüdüğüm için ergenlikte bu sıkıntıları yaşamanın zorluklarını, özdeşleşebildiğin bir sanatçıyla daha rahat olarak aşmanın ne kadar önemli olduğunun farkındayım. Ben özellikle de bu yüzden saklanmadan şarkılarıma bunu yansıtmanın önemine inanıyorum.
Umarım bir gün “açılma”nın hiçbir anlamı olmayan günleri, buna gerek kalmayan zamanları da görebiliriz.
-Özellikle Ortadoğu’daki LGBTİ+’ların mücadelesini nasıl görüyorsun? Bizim aracılığımızla onlara iletmek istediğin bir mesaj var mı?
Ben de doğudan gelen bir ebeveynlere sahip olduğum için aslında muhafazakar aileler ve ortamlar konusunda deneyim sahibiyim. Kendilerini sevmeleri gerektiğini söyleyebilirim. Bunun bir hastalık olmadığını, yalnız olmadıklarını veya yanlış olmadıklarını bilmeleri gerekli. Her ne koşulda olursa olsun kesinlikle değersiz olmadıklarını bilmeleri çok önemli.
