Recep Özdaş

Bu bir müzik yazısı değil. Fakat OZ büyücüsü Onurr OZdemir'imizin un kendine bakan, kendi üzerine düşünen sözlü müziğini dinledikten sonra bizim ona...

Nomadland gösterdiği şey ile hissettirdiği duygu ve yaydığı enerji arasında seyirciyi salındıran, zihnimizi ise dolandırmadan bulandıran bir film. Bu aralıkta salınarak yakaladığımız...

50M2 uzun bi yazıyı hak etmiyor. Çünkü uzun bi yazı içinde iyi anlar beliren dönüştürücü bi toplama işaret eder.

Azizler'in hayal ettiği şey doğru olabilir belki. Ama ifade biçimi o kadar yanlış ki, bu yüzden de biçimsiz ve samimiyetsiz kalmış. Aceleye...

Bu kadar kısa bir diziyi bu kadar zevkle ve sürünerek, uzatarak, hikâyenin bitmemesini isteyerek... bitirmemeyi asla istemezdim. Hem de bu her şeyi...

Bu filmi (dizi değil) cinsiyet üzerinden okumak isterdim ve işim çok kolay olurdu. Şöyle derdim mesela; horlayan hegemon erkekler örtük feminist kadınların...

Hande Yener' in Carpe Diem albümü muhteşem ama bu bir müzik yazısı değil. Müzikle örülmüş bi yazı için son yılların tek Naim Dilmener'i Mert Bell in yazısına...

GZone yaşam yazarı Recep Özdaş, son yılların en beğenilen filmlerinden biri olan Alev Almış Bir Genç Kızın Portresi’ni. Ona hissettirdiklerini kaleme aldı....

Heidi Hartmann muhteşem eseri "Marksizm'le Feminizmin Mutsuz Evliliği"nde bu iki büyük modern teorinin çatıştığı yeri anlatır. Bu çatışmadan da başka bir ilişki üretir. Oysa bugün kendini kuir diye tanımlayan çok küçük bazı çevrelerin feminizmle olan ilişkisi açık ilişki kıvamında bile değil. Çünkü önerdikleri bir şey yok. Sadece çıkmazları gösteriyorlar, bunu da ben yaparım temelsizligiyle doldurmaya çalışıyorlar, ödüller dağıtıyorlar. Oysa insan kuirle feminizmin ilişkisinden çokeşli, çok aşklı devrimci ilişki biçimleri bekliyor. Bi belediyenin çok amaçlı konferans salonunda birbirine...

Bu yazı bir müzik yazısı değil. Daha çok kendi yargıları, yergileri ve övgüleri olan bi  deneme ve bellek yazısı gibi okunabilir. Okurken...